Hoi An, Hanoi, Halong Bay, Sapa, Dien Bien Phu
Door: kamiel en coco
Blijf op de hoogte en volg Kamiel en Coco
13 Juli 2011 | Vietnam, Hanoi
Hey mensen,
Het schrijven van de reisverslagen is er de laatste maand bij ingeschoten. De afgelopen maand is echt snel voorbij gevlogen. We gaan toch, voor jullie en onszelf voor later proberen zo veel mogelijk herinneringen op te halen om toch een totaal reisverslag af te maken.
In Nha Trang zijn we inderdaad zoals verwacht de volgende dag naar de Louisiane Beer Brewery gegaan. Daar weer heerlijke Sushi gegeten (Kamiel is er inmiddels aan verslaafd) en genoten van het zwembad en het bier.
Ook hebben we daar ene Richard leren kennen uit Engeland/Australie en hij heeft ons voor een goede maaltijd voorgesteld aan Fernando. Fernando was een goede italiaan waar we een lekkere Carpaccio en pasta hebben gegeten. Na het eten op weg naar de nachtbus was het ongelooflijk druk in de stad. Er was een of ander festival aan de gang, waar 100.000 Vietnamezen op af waren gekomen. Plus de bevolking van Nha Trang is dat een behoorlijk aantal mensen! De bus kwam de stad niet in, dus zijn we met een taxi er naartoe gebracht.
In de bus heeft Kamiel 8 uur lang geslapen. (Er waren stapelbedjes!) Coco was de hele nacht bang dat ze eruit zou vallen dus die had het wat minder goed.
Eenmaal in Hoi Ah, ingecheckt bij Hoa Bin, een tip van een of andere Israelische sukkel die we eigenlijk helemaal niet mochten. Het hotel waar we verbleven bleek achteraf niet zo leuk te zijn, de vrouw achter de balie probeerde ons n.b. de hele tijd dingen aan te smeren zoals dure vliegtickets, busritjes en tours etc. Kamiel heeft in de stad een maatpak laten maken. Dat is erg mooi geworden, maar voor te veel geld. 130 dollar. Achteraf kwamen we er achter dat we tussen de 70 en 100 dollar max. hadden moeten betalen. Dankjewel rottig mevrouwtje achter de balie in ons hotel! Die had ons wijsgemaakt dat we het beste naar die zaak konden gaan, op een geloofwaardige manier. We hebben gemerkt dat Vietnam echt expert is in mensen oplichten. Ze liegen je recht in je gezicht, ze voelen er geen schaamte voor.
Op de tweede dag daar, liepen we over straat en kwamen we toevallig Jason weer tegen. Wat echt heel erg leuk was. Nu was ook zijn vriendin waar we over hadden gepraat, Andy, er bij. We zijn samen die avond wat gaan eten en de rest van onze tijd hebben we daar met hun doorgebracht op het strand en in de cafetjes daar. Kamiel poolen met Jason en een finse jongen waar we de naam al niet meer van weten, Coco kletsen met de Kiwi meisjes en Andy. Overdag met de fiets naar het strand en daar proberen bruin te worden. Daar had Kamiel nog Lao Lao (rijst whiskey) gedronken met de mensen op het strand en armpje gedrukt (allemaal gewonnen jeeej).
De voorlaatste avond hebben we met zijn allen een drankspel gedaan. Kingsen. Helemaal geweldig! Nog nooit hadden we dit spel gedaan met 15 man, dat heeft trouwens een leuke foto opgeleverd.
De laatste twee dagen heeft Coco toch toegegeven om wat kleren op maat te laten maken. Een prachtige blauwe jurk en wat korte broekjes. Die dan wel voor een goede prijs, in totaal ongeveer 40 dollar voor alles.
Op het laatste moment is ons nog gelukt om toch voor een goede prijs twee vliegtickets te krijgen van Danang naar Hanoi. We konden het betalen, en het scheelde heel wat tijd. De tijd begon te dringen, want we waren ongeveer twee keer zo lang in Hoi An gebleven dan aanvankelijk gepland.
De vliegreis verliep gesmeerd, heerlijk! Een uurtje vliegen en je bent 18 uur met de bus verder haha. In het vliegtuig was weer eens een Vietnamese die begon over te geven. Die mensen daar kunnen voor geen meter tegen auto's en vliegtuigen. Standaard werd bij ieder tripje plastic zakjes uitgedeeld waar dan ongeveer 50 procent met braaksel gevuld uit het raam werd gegooid.
In Hanoi meteen een trip naar Halong Bay geboekt. Hanoi zelf was niet zo geweldig. De hotels waren duur en slecht verzorgd. De eerste dag Halong Bay was geweldig. De boot was superdeluxe in een authentieke stijl, helemaal van hout. De beste douche die we hebben gehad in de hele reis was daar op die boot! Luxe. Rust... Eindelijk. Een gigantisch grottenstelsel bekeken, Kanoen, vissersdorpje bezocht en heerlijk geluncht en gedineerd. Wat ook grappig was is dat het engelse koppel waar we mee Vietnam in zijn getrokken met de longtailboat, ook op de zelfde boot zat. Die avond een prachtige zonsondergang gezien, wat gedronken met de mensen boven op het dek en vervolgens een film die we hadden gekocht in Hanoi opgezet beneden op een big screen t.v.
De volgende dag wachtte ons een onaangename verrassing. Het dagprogramma wat ons in het hotel verkocht was, bestond helemaal niet. We zouden geen kookcursus krijgen, we zouden niet meer gaan kanoen etc. Kamiel gaan klagen, er kon niets aan worden gedaan. Tony de reisleider vond het een schandaal van het hotel en is met ons teruggegaan naar het hotel om geld terug te vorderen. De eerst zo aardige jongen achter de balie veranderde in een stugge *****zak die ons gewoon wegwuifde en heel onbeleefd deed. Maar goed. Niets aan te doen, we missen het geld niet want we hebben gelukkig genoeg kunnen sparen in Cambodia en Vietnam. Toch was het wel heel erg vervelend, maar goed, het gebeurd werkelijk iedereen die naar Vietnam gaat. Vroeg of laat, word je erin geluist. Sommigen voor veel, sommigen voor minder geld. Wij hebben in ieder geval een prachtige dag, nacht en ochtend gehad in een van 's werelds mooiste en meest bijzondere baaien.
De volgende nacht zijn we met de nachttrein naar Sapa gegaan. Naast Coco sliep een Vietnamese dame die de hele tijd zat te rochelen en vervolgens in een zakdoekje spuugde en dat dan weer dumpte in het enige kastje in de ruimte. Heerlijk. Het was wel weer erg bijzonder. Om half vijf stonden we op in de trein. De zonsopgang over de reistvelden onderweg was erg mooi. En, EINDELIJK het was koel. 25 graden voelt echt ontzettend aangenaam aan na drie maanden 30/35 graden. Ook was het daar in de bergen (3000 meter hoog) minder vochtig. Het weer veranderde er erg snel. Binnen een kwartier was het helemaal mistig, en een half uurtje later was het weer zonnig. We zijn de eerste dag naar het dorpje Cat Cat gaan lopen. Heel erg leuk om te zien. De kinderen speelden daar met erwtenschieters en het uitzicht was iedere keer weer adembenemend. Helemaal beneden in het dal was een mooie waterval waar alle kinderen speelden in de rustigere stroompjes.
De volgende dag kwamen we Toby tegen, we kenden hem van de reis van Cambodia naar Vietnam met de boot. We zijn met hem en een Engelse vriendin en een Duitse vriend weer naar Cat Cat gegaan en verder. We hebben gezwommen in de waterval en van rotsen gesprongen. Lekker koud! We hebben zeker 6 a 7 uur lang gewandeld. We waren kapot en werkelijk kletsnat van het zweet. Maar het was het zeker waard. Waarschijnlijk een van de mooiste dingen van de hele reis. We moesten in de bergen de weg vragen, want de kaart die we hadden was erg slecht en we wisten niet zeker of we de goede weg hadden genomen. De mensen daar spreken geen engels, ook niet echt Vietnamees maar een soort dialect. Ze legde ons uit waar we naartoe moesten door met haar vinger te wijzen. Ze liep een stukje met ons mee (behoorlijk tempo) wat erg leuk was. Na nog een uur lopen kwamen we door een dorpje, de mensen waren het niet echt gewend dat er zomaar toeristen door hun dorp kwamen lopen maar ze waren heel aardig en wezen ons verder de weg, met handen en voeten wederom. De honden waren wel echt akelig, ze deden erg vals maar we werden beschermd door de dorpelingen. Toen weer een heeeel lange wandeling, maar erg mooi. We passeerden watervallen, diepe valeien, duizenden rijstvelden en schitterende rotspartijen. Uiteindelijk bij de grote weg aangekomen, liftend terug gekomen in Sapa. Die avond afgesloten met een leuk diner en wat biertjes. De volgende dag waren we kapot. Toch zijn we weer naar Cat Cat gegaan, omdat het daar zo mooi was gewoon.
De volgende ochtend zijn we met een lokaal minibusje vertrokken naar Dien Bien Phu, een plekje aan de grens van Laos, vlakbij China. Tijdens de SUPERlange rit (8 uur over iets van 250 km.) door de bergen leerden we Sarah kennen, een Zwitserse. Met haar hebben we een kamer gedeeld om even wat bij te slapen om de volgende ochtend weer met een lokale bus naar Laos te gaan. Bij de grens verliep alles heel soepel, we hadden al een visum en ook voor Sarah die er nog geen had ging het allemaal prima. De bus stopte voor een rivier in Muong Qua. We moesten de rivier over met een bootje, wat wel speciaal was. De stroming was erg sterk maar die mensen kunnen zo goed omgaan met die bootjes dat het gewoon kunst is als je er naar kijkt. In Muong Qua hebben we even moeten wachten en zijn we vertrokken naar Oudomxai. Daar hebben we weer moeten overnachten. De dag daana konden we door rijden naar Luang Phrabang. Een leuk rustig stadje met ontzettend veel tempeltjes. En een van de leukste markten die we hebben gezien.
We zijn met Sarah de volgende dag naar een of andere waterval gegaan, die door de zware regen helemaal was overstroomd. Bakken met water, ongelooflijk, kwamen uit de lucht. Er waren ooit bruggetjes en mooie plekjes met bankjes om te zitten, maar die waren weggespoeld of overstroomd. Ook was er een beren sanctuarium, wat wel leuk was om te zien. De rest van de dagen hebben we gespendeerd aan het bekijken van de vele tempels en natuurlijk om dingen voor de mensen thuis te kopen. Na Luang Phrabang zijn we met een nachtbus doorgereist naar Huai Xai.
Toen we aankwamen konden we meteen door reizen naar Chiang Rai. Daar hebben we een brommer gehuurd en zijn we de hele dag gaan rondtouren. We zijn daar in een grot gezegend door een monnik haha. Toen weer naar een waterval. We moesten ongeveer een half uurtje door de jungle lopen met echt een oorverdovend insecten geluid en heeeel veel muggen en beestjes. Eenmaal bij de waterval hadden we vruchten uit een boom gehaald waarvan we wisten dat je ze kon eten, ze waren best lekker, maar wel erg zuur. De waterval was erg hoog en ook weer echt de moeite waard. In de stad was er een heerlijk restaurantje Dimsum Chic. Het eten daar was heel erg lekker. Je kon allerlei verschillende dingen uitkiezen in kleine porties, veel dingen gegeten die we nog nooit hadden gehad, maar erg lekker.
Toen door naar Chiang Mai. Daar zijn we meteen naar het Awana House gegaan, op aanbeveling van Dionne en Desmond. Het was er goed vertoeven en een perfecte thuisbasis om dingen zelfstandig te gaan doen in en rondom Chiang Mai met de brommer. Die avond was het "zondagsmarkt" wat inhield dat plaatselijke bevolking daar een markt mochten opzetten. We hebben daar allerlei dingen bij elkaar geschaard om op te eten. Het was erg lekker en weer nieuwe dingen geprobeerd. Nog even rondgelopen maar niet echt wat gevonden dat we nog niet gezien hadden. Daar een brommer gehuurd voor 150 Baht per dag. De eerste dag zijn we naar de dierentuin gegaan. Daar hadden ze van alles, maar de Panda's en het aquarium (grootste in Asie) was toch het leukst. In het aquarium waren twee enorme tunnels, waar de vissen boven je en naastje aan het glas komen kijken. Ook zag je duikers de tanks onderhouden en er was een "show" waar ze de vissen gingen voeren. Dat was erg indrukwekkend om te zien. Verder was de dierentuin erg vermoeiend om alles met de voet te doen. Maar het was erg leuk om allemaal te zien vooral de Capibara's!!! De dag erna zijn we Sushi gaan eten en naar de Night Safai gegaan, we gingen in een busje over een weg die langs allemaal dieren gingen. Sommigen liepen gewoon rond zonder hekken. Het was erg leuk om de giraffen van heeeeeel dichtbij te zien. Door je hand naar ze uit te steken komen ze kijken of je wat eten voor ze hebt, en dan knabbelen ze even aan je vingers. Bij de ingang waren twee kooien met drie witte tijgers en drie witte leeuwen. Toen we die avond weg wilden gaan begon de mannetjes leeuw te brullen. Net als in Swaziland, maar dan van heel dichtbij. Nog steeds een van de meest indrukwekkende geluiden die we ooit hebben gehoord. De volgende dag zoude we terug mogen komen want we hadden niet de kans gehad om de wandelroute te doen, we hoefden dan geen extra kaartje te kopen.
De volgende dag zijn we met de brommer de Doi Sutep in gereden (grote berg), daar zijn we WEER naar een waterval gegaan, wat wel mooi was. Daarna naar Wat Doi Sutep, een grote tempel. Eigenlijk weer hetzelfde als iedere Budha tempel, alleen was deze helemaal van goud. Same Same but Different! Toen wilden we nog door naar het zomerpaleis van de huidige koning. Maar dat was gesloten. Toen maar weer Sushi gaan eten en vervolgens naar de night safari om de wandelroute te doen. Het was helemaal rustig. De chimpansee zat in zijn kooi, maar toen Kamiel "aap" begon te spreken kwam hij toch even naar buiten om daar zijn bananen met ons te delen. Er waren weer veel roofdieren. Witte tijgers, Jaguars, Panters etc. Kamiel vond het weer nodig om van het pad af te gaan en aan de achterkant van de zwarte panter kooi te gaan kijken. Dat vonden ze wel interessant. Het was erg indrukwekken om die beesten van zo dichtbij te zien. Ze gromden, bliezen en sprongen zeker twee meter hoog tegen het hek aan waar ze dan even bleven hangen. Op een gegeven moment begon zelfs een paar te paren.
Geweldig. Toen weer na een lange dag naar huis.
De dag erna zijn we op een dagtripje gegaan. We gingen eerst naar een olifanten sanctuarium. Daar gingen we op een vlot over de rivier. Daarna gingen we kijken naar de olifantenshow. Ze vertelden wat over de olifanten en de olifanten lieten allemaal kunstjes zien. Ze gingen bijvoorbeeld met een voetbal op doel schieten. Een olifant kon supergoed schilderen met een kwast in haar slurf. Ze schilderde een olifantje en schreef haar naam Suda. Daar hebben we ook gepraat met een vrouw die daar vrijwilligerswerk deed. Ze nam ons even rond en wist heel veel te vertellen over iedere olifant. Ze gaf ons echt het idee dat de olifanten daar heel goed werden verzorgd. Ze liet ons de dokterspost zien, waar de olifanten die blessures hadden werden behandeld. Ook nam ze ons naar de plek waar de olifanten bevielen en hun jongen opgroeiden tot ze sterk genoeg waren.
Daarna zijn we op een olifant geklommen en hebben we een wandeling gemaakt. Door de rivier, over de berg, over de weg naar een plek waar de ossenkarren al op ons wachtten. De rit was erg leuk, onze olifant heette Buma en ze was 35 jaar oud. Op de ossenkar heeft Kamiel de helft van de rit de teugels in zijn handen gehad en de ossen mogen "besturen".
Na dit alles zijn we naar een dorp gegaan waar de "Karen People" wonen. Dat zijn die mensen die we allemaal wel kennen van de foto's, met die koperen ringen om hun nek alsof ze hele lange nekken hebben. Dit was erg commercieel, geen dorp maar alleen souvenir stalletjes met allemaal de zelfde dingen. Wel zagen we dat ze aan het weven waren en rijst aan het stampen waren. Wauw.
De volgende dag zijn we vertrokken naar Sukhotai. Daar hebben we een leuke bungalow gevonden en zijn we met een brommer wat gaan rondrijden. Er was niets te doen behalve Sukhotai Historical Park. Daar zijn we dus de volgende dag naartoe gereden. Sukhotai was in de jaren 1000/1250 de hoofdstad van die regio. Daar is bijvoorbeeld het eerste Thaise alfabet ontstaan. De ruines staan er nog steeds. Ook weer erg indrukwekken maar heel erg warm!!!
De volgende dag zijn we vertrokken naar Bangkok. Daar zijn we die avond flink op stap gegaan. Zo flink dat we gisteren helemaal niets hebben gedaan behalve films kijken in onze hotel kamer en naar buiten gaan om wat te eten. Vandaag gaan we nog even naar Chinatown en kijken we verder wat we nog gaan doen tot 23:00. Om 02:00 vliegen we naar Cairo en dan weer door naar Brussel.
Heel erg vreemd om te denken dat we over 30 uurtjes bij Kamiel thuis aan de friet zuurvlees zitten. We kijken er erg naar uit om naar huis te gaan nu! Laat de komende 30 uur alsjeblieft snel voorbij gaan!!!
Tot straks allemaal!
Groetjes, Kamiel en Coco
Het schrijven van de reisverslagen is er de laatste maand bij ingeschoten. De afgelopen maand is echt snel voorbij gevlogen. We gaan toch, voor jullie en onszelf voor later proberen zo veel mogelijk herinneringen op te halen om toch een totaal reisverslag af te maken.
In Nha Trang zijn we inderdaad zoals verwacht de volgende dag naar de Louisiane Beer Brewery gegaan. Daar weer heerlijke Sushi gegeten (Kamiel is er inmiddels aan verslaafd) en genoten van het zwembad en het bier.
Ook hebben we daar ene Richard leren kennen uit Engeland/Australie en hij heeft ons voor een goede maaltijd voorgesteld aan Fernando. Fernando was een goede italiaan waar we een lekkere Carpaccio en pasta hebben gegeten. Na het eten op weg naar de nachtbus was het ongelooflijk druk in de stad. Er was een of ander festival aan de gang, waar 100.000 Vietnamezen op af waren gekomen. Plus de bevolking van Nha Trang is dat een behoorlijk aantal mensen! De bus kwam de stad niet in, dus zijn we met een taxi er naartoe gebracht.
In de bus heeft Kamiel 8 uur lang geslapen. (Er waren stapelbedjes!) Coco was de hele nacht bang dat ze eruit zou vallen dus die had het wat minder goed.
Eenmaal in Hoi Ah, ingecheckt bij Hoa Bin, een tip van een of andere Israelische sukkel die we eigenlijk helemaal niet mochten. Het hotel waar we verbleven bleek achteraf niet zo leuk te zijn, de vrouw achter de balie probeerde ons n.b. de hele tijd dingen aan te smeren zoals dure vliegtickets, busritjes en tours etc. Kamiel heeft in de stad een maatpak laten maken. Dat is erg mooi geworden, maar voor te veel geld. 130 dollar. Achteraf kwamen we er achter dat we tussen de 70 en 100 dollar max. hadden moeten betalen. Dankjewel rottig mevrouwtje achter de balie in ons hotel! Die had ons wijsgemaakt dat we het beste naar die zaak konden gaan, op een geloofwaardige manier. We hebben gemerkt dat Vietnam echt expert is in mensen oplichten. Ze liegen je recht in je gezicht, ze voelen er geen schaamte voor.
Op de tweede dag daar, liepen we over straat en kwamen we toevallig Jason weer tegen. Wat echt heel erg leuk was. Nu was ook zijn vriendin waar we over hadden gepraat, Andy, er bij. We zijn samen die avond wat gaan eten en de rest van onze tijd hebben we daar met hun doorgebracht op het strand en in de cafetjes daar. Kamiel poolen met Jason en een finse jongen waar we de naam al niet meer van weten, Coco kletsen met de Kiwi meisjes en Andy. Overdag met de fiets naar het strand en daar proberen bruin te worden. Daar had Kamiel nog Lao Lao (rijst whiskey) gedronken met de mensen op het strand en armpje gedrukt (allemaal gewonnen jeeej).
De voorlaatste avond hebben we met zijn allen een drankspel gedaan. Kingsen. Helemaal geweldig! Nog nooit hadden we dit spel gedaan met 15 man, dat heeft trouwens een leuke foto opgeleverd.
De laatste twee dagen heeft Coco toch toegegeven om wat kleren op maat te laten maken. Een prachtige blauwe jurk en wat korte broekjes. Die dan wel voor een goede prijs, in totaal ongeveer 40 dollar voor alles.
Op het laatste moment is ons nog gelukt om toch voor een goede prijs twee vliegtickets te krijgen van Danang naar Hanoi. We konden het betalen, en het scheelde heel wat tijd. De tijd begon te dringen, want we waren ongeveer twee keer zo lang in Hoi An gebleven dan aanvankelijk gepland.
De vliegreis verliep gesmeerd, heerlijk! Een uurtje vliegen en je bent 18 uur met de bus verder haha. In het vliegtuig was weer eens een Vietnamese die begon over te geven. Die mensen daar kunnen voor geen meter tegen auto's en vliegtuigen. Standaard werd bij ieder tripje plastic zakjes uitgedeeld waar dan ongeveer 50 procent met braaksel gevuld uit het raam werd gegooid.
In Hanoi meteen een trip naar Halong Bay geboekt. Hanoi zelf was niet zo geweldig. De hotels waren duur en slecht verzorgd. De eerste dag Halong Bay was geweldig. De boot was superdeluxe in een authentieke stijl, helemaal van hout. De beste douche die we hebben gehad in de hele reis was daar op die boot! Luxe. Rust... Eindelijk. Een gigantisch grottenstelsel bekeken, Kanoen, vissersdorpje bezocht en heerlijk geluncht en gedineerd. Wat ook grappig was is dat het engelse koppel waar we mee Vietnam in zijn getrokken met de longtailboat, ook op de zelfde boot zat. Die avond een prachtige zonsondergang gezien, wat gedronken met de mensen boven op het dek en vervolgens een film die we hadden gekocht in Hanoi opgezet beneden op een big screen t.v.
De volgende dag wachtte ons een onaangename verrassing. Het dagprogramma wat ons in het hotel verkocht was, bestond helemaal niet. We zouden geen kookcursus krijgen, we zouden niet meer gaan kanoen etc. Kamiel gaan klagen, er kon niets aan worden gedaan. Tony de reisleider vond het een schandaal van het hotel en is met ons teruggegaan naar het hotel om geld terug te vorderen. De eerst zo aardige jongen achter de balie veranderde in een stugge *****zak die ons gewoon wegwuifde en heel onbeleefd deed. Maar goed. Niets aan te doen, we missen het geld niet want we hebben gelukkig genoeg kunnen sparen in Cambodia en Vietnam. Toch was het wel heel erg vervelend, maar goed, het gebeurd werkelijk iedereen die naar Vietnam gaat. Vroeg of laat, word je erin geluist. Sommigen voor veel, sommigen voor minder geld. Wij hebben in ieder geval een prachtige dag, nacht en ochtend gehad in een van 's werelds mooiste en meest bijzondere baaien.
De volgende nacht zijn we met de nachttrein naar Sapa gegaan. Naast Coco sliep een Vietnamese dame die de hele tijd zat te rochelen en vervolgens in een zakdoekje spuugde en dat dan weer dumpte in het enige kastje in de ruimte. Heerlijk. Het was wel weer erg bijzonder. Om half vijf stonden we op in de trein. De zonsopgang over de reistvelden onderweg was erg mooi. En, EINDELIJK het was koel. 25 graden voelt echt ontzettend aangenaam aan na drie maanden 30/35 graden. Ook was het daar in de bergen (3000 meter hoog) minder vochtig. Het weer veranderde er erg snel. Binnen een kwartier was het helemaal mistig, en een half uurtje later was het weer zonnig. We zijn de eerste dag naar het dorpje Cat Cat gaan lopen. Heel erg leuk om te zien. De kinderen speelden daar met erwtenschieters en het uitzicht was iedere keer weer adembenemend. Helemaal beneden in het dal was een mooie waterval waar alle kinderen speelden in de rustigere stroompjes.
De volgende dag kwamen we Toby tegen, we kenden hem van de reis van Cambodia naar Vietnam met de boot. We zijn met hem en een Engelse vriendin en een Duitse vriend weer naar Cat Cat gegaan en verder. We hebben gezwommen in de waterval en van rotsen gesprongen. Lekker koud! We hebben zeker 6 a 7 uur lang gewandeld. We waren kapot en werkelijk kletsnat van het zweet. Maar het was het zeker waard. Waarschijnlijk een van de mooiste dingen van de hele reis. We moesten in de bergen de weg vragen, want de kaart die we hadden was erg slecht en we wisten niet zeker of we de goede weg hadden genomen. De mensen daar spreken geen engels, ook niet echt Vietnamees maar een soort dialect. Ze legde ons uit waar we naartoe moesten door met haar vinger te wijzen. Ze liep een stukje met ons mee (behoorlijk tempo) wat erg leuk was. Na nog een uur lopen kwamen we door een dorpje, de mensen waren het niet echt gewend dat er zomaar toeristen door hun dorp kwamen lopen maar ze waren heel aardig en wezen ons verder de weg, met handen en voeten wederom. De honden waren wel echt akelig, ze deden erg vals maar we werden beschermd door de dorpelingen. Toen weer een heeeel lange wandeling, maar erg mooi. We passeerden watervallen, diepe valeien, duizenden rijstvelden en schitterende rotspartijen. Uiteindelijk bij de grote weg aangekomen, liftend terug gekomen in Sapa. Die avond afgesloten met een leuk diner en wat biertjes. De volgende dag waren we kapot. Toch zijn we weer naar Cat Cat gegaan, omdat het daar zo mooi was gewoon.
De volgende ochtend zijn we met een lokaal minibusje vertrokken naar Dien Bien Phu, een plekje aan de grens van Laos, vlakbij China. Tijdens de SUPERlange rit (8 uur over iets van 250 km.) door de bergen leerden we Sarah kennen, een Zwitserse. Met haar hebben we een kamer gedeeld om even wat bij te slapen om de volgende ochtend weer met een lokale bus naar Laos te gaan. Bij de grens verliep alles heel soepel, we hadden al een visum en ook voor Sarah die er nog geen had ging het allemaal prima. De bus stopte voor een rivier in Muong Qua. We moesten de rivier over met een bootje, wat wel speciaal was. De stroming was erg sterk maar die mensen kunnen zo goed omgaan met die bootjes dat het gewoon kunst is als je er naar kijkt. In Muong Qua hebben we even moeten wachten en zijn we vertrokken naar Oudomxai. Daar hebben we weer moeten overnachten. De dag daana konden we door rijden naar Luang Phrabang. Een leuk rustig stadje met ontzettend veel tempeltjes. En een van de leukste markten die we hebben gezien.
We zijn met Sarah de volgende dag naar een of andere waterval gegaan, die door de zware regen helemaal was overstroomd. Bakken met water, ongelooflijk, kwamen uit de lucht. Er waren ooit bruggetjes en mooie plekjes met bankjes om te zitten, maar die waren weggespoeld of overstroomd. Ook was er een beren sanctuarium, wat wel leuk was om te zien. De rest van de dagen hebben we gespendeerd aan het bekijken van de vele tempels en natuurlijk om dingen voor de mensen thuis te kopen. Na Luang Phrabang zijn we met een nachtbus doorgereist naar Huai Xai.
Toen we aankwamen konden we meteen door reizen naar Chiang Rai. Daar hebben we een brommer gehuurd en zijn we de hele dag gaan rondtouren. We zijn daar in een grot gezegend door een monnik haha. Toen weer naar een waterval. We moesten ongeveer een half uurtje door de jungle lopen met echt een oorverdovend insecten geluid en heeeel veel muggen en beestjes. Eenmaal bij de waterval hadden we vruchten uit een boom gehaald waarvan we wisten dat je ze kon eten, ze waren best lekker, maar wel erg zuur. De waterval was erg hoog en ook weer echt de moeite waard. In de stad was er een heerlijk restaurantje Dimsum Chic. Het eten daar was heel erg lekker. Je kon allerlei verschillende dingen uitkiezen in kleine porties, veel dingen gegeten die we nog nooit hadden gehad, maar erg lekker.
Toen door naar Chiang Mai. Daar zijn we meteen naar het Awana House gegaan, op aanbeveling van Dionne en Desmond. Het was er goed vertoeven en een perfecte thuisbasis om dingen zelfstandig te gaan doen in en rondom Chiang Mai met de brommer. Die avond was het "zondagsmarkt" wat inhield dat plaatselijke bevolking daar een markt mochten opzetten. We hebben daar allerlei dingen bij elkaar geschaard om op te eten. Het was erg lekker en weer nieuwe dingen geprobeerd. Nog even rondgelopen maar niet echt wat gevonden dat we nog niet gezien hadden. Daar een brommer gehuurd voor 150 Baht per dag. De eerste dag zijn we naar de dierentuin gegaan. Daar hadden ze van alles, maar de Panda's en het aquarium (grootste in Asie) was toch het leukst. In het aquarium waren twee enorme tunnels, waar de vissen boven je en naastje aan het glas komen kijken. Ook zag je duikers de tanks onderhouden en er was een "show" waar ze de vissen gingen voeren. Dat was erg indrukwekkend om te zien. Verder was de dierentuin erg vermoeiend om alles met de voet te doen. Maar het was erg leuk om allemaal te zien vooral de Capibara's!!! De dag erna zijn we Sushi gaan eten en naar de Night Safai gegaan, we gingen in een busje over een weg die langs allemaal dieren gingen. Sommigen liepen gewoon rond zonder hekken. Het was erg leuk om de giraffen van heeeeeel dichtbij te zien. Door je hand naar ze uit te steken komen ze kijken of je wat eten voor ze hebt, en dan knabbelen ze even aan je vingers. Bij de ingang waren twee kooien met drie witte tijgers en drie witte leeuwen. Toen we die avond weg wilden gaan begon de mannetjes leeuw te brullen. Net als in Swaziland, maar dan van heel dichtbij. Nog steeds een van de meest indrukwekkende geluiden die we ooit hebben gehoord. De volgende dag zoude we terug mogen komen want we hadden niet de kans gehad om de wandelroute te doen, we hoefden dan geen extra kaartje te kopen.
De volgende dag zijn we met de brommer de Doi Sutep in gereden (grote berg), daar zijn we WEER naar een waterval gegaan, wat wel mooi was. Daarna naar Wat Doi Sutep, een grote tempel. Eigenlijk weer hetzelfde als iedere Budha tempel, alleen was deze helemaal van goud. Same Same but Different! Toen wilden we nog door naar het zomerpaleis van de huidige koning. Maar dat was gesloten. Toen maar weer Sushi gaan eten en vervolgens naar de night safari om de wandelroute te doen. Het was helemaal rustig. De chimpansee zat in zijn kooi, maar toen Kamiel "aap" begon te spreken kwam hij toch even naar buiten om daar zijn bananen met ons te delen. Er waren weer veel roofdieren. Witte tijgers, Jaguars, Panters etc. Kamiel vond het weer nodig om van het pad af te gaan en aan de achterkant van de zwarte panter kooi te gaan kijken. Dat vonden ze wel interessant. Het was erg indrukwekken om die beesten van zo dichtbij te zien. Ze gromden, bliezen en sprongen zeker twee meter hoog tegen het hek aan waar ze dan even bleven hangen. Op een gegeven moment begon zelfs een paar te paren.
Geweldig. Toen weer na een lange dag naar huis.
De dag erna zijn we op een dagtripje gegaan. We gingen eerst naar een olifanten sanctuarium. Daar gingen we op een vlot over de rivier. Daarna gingen we kijken naar de olifantenshow. Ze vertelden wat over de olifanten en de olifanten lieten allemaal kunstjes zien. Ze gingen bijvoorbeeld met een voetbal op doel schieten. Een olifant kon supergoed schilderen met een kwast in haar slurf. Ze schilderde een olifantje en schreef haar naam Suda. Daar hebben we ook gepraat met een vrouw die daar vrijwilligerswerk deed. Ze nam ons even rond en wist heel veel te vertellen over iedere olifant. Ze gaf ons echt het idee dat de olifanten daar heel goed werden verzorgd. Ze liet ons de dokterspost zien, waar de olifanten die blessures hadden werden behandeld. Ook nam ze ons naar de plek waar de olifanten bevielen en hun jongen opgroeiden tot ze sterk genoeg waren.
Daarna zijn we op een olifant geklommen en hebben we een wandeling gemaakt. Door de rivier, over de berg, over de weg naar een plek waar de ossenkarren al op ons wachtten. De rit was erg leuk, onze olifant heette Buma en ze was 35 jaar oud. Op de ossenkar heeft Kamiel de helft van de rit de teugels in zijn handen gehad en de ossen mogen "besturen".
Na dit alles zijn we naar een dorp gegaan waar de "Karen People" wonen. Dat zijn die mensen die we allemaal wel kennen van de foto's, met die koperen ringen om hun nek alsof ze hele lange nekken hebben. Dit was erg commercieel, geen dorp maar alleen souvenir stalletjes met allemaal de zelfde dingen. Wel zagen we dat ze aan het weven waren en rijst aan het stampen waren. Wauw.
De volgende dag zijn we vertrokken naar Sukhotai. Daar hebben we een leuke bungalow gevonden en zijn we met een brommer wat gaan rondrijden. Er was niets te doen behalve Sukhotai Historical Park. Daar zijn we dus de volgende dag naartoe gereden. Sukhotai was in de jaren 1000/1250 de hoofdstad van die regio. Daar is bijvoorbeeld het eerste Thaise alfabet ontstaan. De ruines staan er nog steeds. Ook weer erg indrukwekken maar heel erg warm!!!
De volgende dag zijn we vertrokken naar Bangkok. Daar zijn we die avond flink op stap gegaan. Zo flink dat we gisteren helemaal niets hebben gedaan behalve films kijken in onze hotel kamer en naar buiten gaan om wat te eten. Vandaag gaan we nog even naar Chinatown en kijken we verder wat we nog gaan doen tot 23:00. Om 02:00 vliegen we naar Cairo en dan weer door naar Brussel.
Heel erg vreemd om te denken dat we over 30 uurtjes bij Kamiel thuis aan de friet zuurvlees zitten. We kijken er erg naar uit om naar huis te gaan nu! Laat de komende 30 uur alsjeblieft snel voorbij gaan!!!
Tot straks allemaal!
Groetjes, Kamiel en Coco
-
13 Juli 2011 - 08:37
Wilma:
Aaahhh jongens, ongelooflijk dat de tijd er al weer op zit voor jullie. Maar het was wel een avontuur hé! Als jullie terug zijn moeten jullie met ons mee naar een Sushi restaurant. Ik heb het altijd al willen proberen, maar ik doe het liever met 2 experts erbij! een fijne terugreis en misschien tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
