Deel 3: Chengdu, Leshan, Lijiang, Dali en Kunming

Doo naar Chengdu. Dit is de hoofdstad van de Sichuan provincie, provincie van de Sichuan Peper. Naar verluid wordt die bewuste peper ruimschoots toegepast in lokale gerechten, we zijn benieuwd en mentaal voorbereid. Hotel gevonden maar niet echt tevreden. Een kaal groot hotel met onvriendelijk personeel en luidruchtige chinese toeristen. Toen Kamiel om informatie ging vragen wat betreft een bezoek aan het panda park, probeerde de receptionisten een dagtrip aan te bieden voor een veel te hoge prijs. Terwijl Kamiel eigenlijk alleen maar iets wilde weten over het openbaar vervoer hier naartoe. Toen zelf gaan zoeken, uiteindelijk bij Ms. Pandahouse (de buren) terecht gekomen waar we voortreffelijk geholpen werden. De volgende dag uitgecheckt bij het stomme hotel en ingecheckt bij het gezellige personeel van Ms. Pandahouse. Er waren ook enkele mede backpackers daar, uiteindelijk met een Italiaans meisje en een Amerikaan vertrokken naar de panda's. Een dierentuin met speciale faciliteiten voor het bevorderen van de populatie van zowel de reuzenpanda als de minder bekende rode panda. Het was geweldig om te zien hoe lui deze dieren zijn. We hebben een heel gezellige dag gehad met het interessante koppel, veel gelachen en ervaringen gedeeld. De volgende dag even rustig aan gedaan, wel gaan shoppen in het centrum. Ongelooflijk druk en meer bekende merkwinkels dan verwacht. C&A, Zara, H&M om maar een paar te noemen. Nike schoenen voor Kamiel en warme panties voor Coco waren een van de (voordelige) aanwinsten.

De volgende dag alweer de bus gepakt naar Leshan. Met als doel een budha te bezoeken die ongeveer 800 jaar geleden uit zandsteen is gehouwen. Wat dit bezoek zo speciaal maakte was dat we onderweg chinese vrienden gemaakt hadden die het een en ander konden uitleggen. Ook waren er veel meer oude tempels en uit zandsteen gehouwen kunstwerken te zien dan alleen de grootste zittende budha ter wereld. Toch was deze bewuste budha een waar hoogtepunt. 300 meter hoog en zeer indrukwekkend. Toen we na lang zoeken eenmaal de uitgang gevonden hadden met onze chinese vrienden zijn we samen naar Emei Shan gegaan daar hebben we weer een trein genomen naar Panzhi Hua. Daar eenmaal ssngekomen hebben we vrij vlot een bus kunnen regelen naar Lijiang, onze eindbestemming van die dag. 5 uurtjes was ons gezegd. Maar het was helaas weer een herhaling van Laos en noord Vietnam. Door de bergen schommelend, heen en weer geschud en misselijk kwamen we na 8 en een half uur aan. Gelukkig is het landschap onderweg echt prachtig, zelfs in de winter.
Lijiang is super toeristisch. We wilden vanuit hier naar Tiger Leaping Gorge gaan om daar te wandelen. Wat nogal een gok was vanwege de weersomstandigheden die rond dit tijdstip van het jaar niet bepaald ideaal zijn. Helaas hebben we om deze reden moeten besluiten dit niet te doen. We waren er simpelweg niet goed genoeg op voorbereid. Je loopt er gemiddeld op 3000m. hoogte, de paden kunnen misleidend zijn. Daardoor is de kans op verdwalen aanwezig en vanwege het laagseizoen is de bergpas vrijwel verlaten.
We hebben ons uiteindelijk drie dagen in Lijiang goed vermaakt met de aardige mensen van het guesthouse en met Fung, een chinese toerist die met ons die dagen heeft opgetrokken. Lijiang was koud. Vanwege het feit dat het in de Yunnan provincie het grootste deel van het jaar warm is, waren er geen (betaalbare) kamers met verwarming te vinden. Ook restaurants en cafés deden niet aan verwarming of aan deuren dicht houden dus er was geen ontsnapping aan de kou. Gellukkig hadden we wel een electrische deken en een warme water.
We kregen bij aankomst gratis thee en lunch aangeboden. Erg gastvrij personeel dus. Als dank zijn we naar de markt gegaan en heeft Kamiel wentelteefjes met kaneel en gecondenseerde melk voor iedereen gemaakt. Dit werd gelukkig erg gewaardeerd.

Ook hebben we een fietstocht gemaakt door de omgeving van Lijiang. We mochten de fietsen van het hostel lenen, zonder te betalen. Coco kreeg een damesfietsje met ontzettend kleine wielen, je trapte je er rot op. Eenmaal aangekomen op onze bestemming hebben we wat rond geneusd en geluncht in het dorpje genaamd Baishu. Daar een busje weten te regelen waar het vouwfietsje van Coco in paste en zo is Kamiel samen met wat andere Chinezen terug gegaan naar Lijiang. Coco fietste samen met Fung op de fatsoenlijke mountainbikes terug.
Uiteindelijk hoefde Kamiel niet te betalen voor het busje, daar stonden zijn chinese vrienden die hij in het busje had gemaakt op.

De volgende dag ontbeten bij het busstation, en weer door naar het volgende stadje ganaamd: Dali. De busreis ging lekker vlot en we zijn vrij snel met een tuctuc uitgekomen bij 5elements. Vriendelijk Engels sprekend personeel, twee super lieve, altijd enthousiaste golden retrievers en gezellige backpackers. De eerste avond een paar speciaalbiertjes gedaan in de Bad Monkey met Taylor en Brandon, een koppel uit Oregon, VS. De volgende dag was Kamiel ziek. Lichte koorts en snikverkouden. Jammer, want het was eindelijk weer eens mooi weer en lekker warm buiten. Maar helaas, met de electrische deken aan in bed gebleven. Heerlijk bord fruit en jus d'orange op bed gekregen van Coco en gelukkig deze tablet met genoeg films erop voor vermaak. In de avond toch meegedaan met dumplings maken en Kamiel voelde zich alweer wat beter. Gezellig de avond afgesloten rond een vuurkorf binnen. Want ja, geen verwarming. De dag erna gaan fietsen rond het Erhai meer. Prachtig weer, leuke dorpjes en een snelle mountainbike. 3 uur gefiets en helemaal verbrand. 2500 meter hoogte zonder zonnebrandcrème (oeps!?). Maar het was een mooie dag. Die avond nog wat gejatst door het stadje en de avond wederom afgesloten rond het vuurkorfje in de gezamelijke ruimte. De volgende ochtend de bus gepakt naar Kun Ming samen met Matt, Yvonne en (? Naam vergeten?). Gezellig naar een voice-over versie van Rambo First Blood gekeken onderweg. Eenmaal in Kun Ming zat het niet bepaald mee. De prijzen hier voor een kamer zijn belachelijk hoog. Zelfs voor een dorm zouden we 100 yuen kwijt zijn, wat normaal de prijs is voor een kamer. Koppig door gaan zoeken, zonder veel succes. Uiteindelijk in het drukke cloudland youth hostel terecht gekomen. Een kamer weten te vinden voor 168!! Yuen. Helaas, het zei zo voor twee nachtjes. Wel een heerlijke douche en het is hier minder koud, wat nogal een verademing is. Kamiel heeft in de avond gezellig met wat backpackers en Chinezen zitten poolen. Dat was gister. Nu zit ik (Kamiel) in het café van het hostel, vroeg wakker geworden van het gekots van iemand die ik niet kan uitstaan. Gister een groepje mensen leren kennen, allemaal aardig, maar er zit een Australiër bij die gewoon ronduit smerig is. Hij zegt de smerigste dingen, is irritant in alles wat hij doet en vooral, constant dronken. Gister zat het groepje luidruchtig te comazuipen het lijkt er op dat die Australiër niets anders doet tijdens zijn verblijf. Blijf dan thuis denk ik dan en ga me niet om 7 uur s ochtends wakker zitten kotsen. Maar goed, dat moest ik even kwijt. Tot zover is China voor ons alles wat we verwachtten en meer. We maken het goed in dit smerige maar toch charmante land. Thuis wordt zo nu en dan stiekem toch gemist, maar een app van NOS en af en toe de berichten van whatsapp doen dit gevoel al gauw vervagen. Ik hoop dat dit reisverslag enigszins een globaal inzicht biedt in wat we allemaal meemaken en hoe wij dit ervaren. Niet alles kan vastgelegd en overgebracht worden zoals het werkelijk is. Het leven is immers open voor ieders eigen interpretatie, wat dit soort reizen zo boeiend maakt. Veel liefs, groetjes uit Kun Ming!