Van Thailand naar Cambodia

Hey beste mensen,

Hopelijk vonden jullie de foto's leuk.
Bedankt weer voor de leuke reacties, vooral hier in Cambodja voelen we ons erg ver van huis en is het leuk om iets van jullie te horen!

Bangkok was weer heel anders de afgelopen keer dat we er zijn geweest (voor de 5e keer alweer!) Het is nu duidelijk laagseizoen. Khao San road was rustiger, ook hadden we het gevoel dat we minder belaagd werden door verkopers.

We zijn naar Chinatown gegaan voor de eerste keer. Wat was dat leuk!
Heel erg druk, kleine straatjes en een hele hoop goedkope prulletjes. Het deed me denken aan een soort Xenos of Action winkel maar dan veel uitgebreider in assortiment en oppervlakte. Na een paar uur daar onze ogen uitgekeken te hebben waren we moe en zijn we maar weer terug gegaan naar Khao San road.

We zouden aanvankelijk de laatste avond in Bangkok even iets gaan drinken en op tijd naar bed gaan. Maar goed, dan ga je wat eten en leer je weer mensen kennen en voor je het weet sta je weer in een grote club tot 3 uur 's nachts. De volgende ochtend om 7 uur vertrekken naar Siem Reap. Verschrikkelijk. Kamiel had de wekker in zijn slaap uitgezet en we hebben doorgemaft tot 20 voor zeven. Toen gescrokken en gehaast opgestaan, alles vlug ingepakt en zonder gedoucht te hebben (Kamiel met een gigantische kater) op naar ons vaste vertrekpunt. Daar kwamen we net op tijd aan. gelukkig hadden we koekjes anders hadden we niets kunnen eten tot een uur of 1.

In de buurt van de grens veranderde alles. We moesten van bus wisselen en een heel gehaaide gladde jongen die we absoluut niet mochten of vertrouwden zou ons de grens over begeleiden. De grens over komen was heel makkelijk, maar was duur. Bijna 50 euro kwijt. We hebben nog steeds het gevoel dat we bezeikt zijn. Zal ook wel zo zijn, hoe meer we zien hoe meer corruptie we ook zien.

Eenmaal over de grens moesten we op anderen wachten. Daar timmerde die gladde jongen een andere heel zielige arme man half in elkaar, bleef maar meppen. Erg rot om te zien zacht uitgedrukt. Eenmaal onderweg naar het busstation werd die gladde jongen nogal handtastelijk naar twee Japanse meiden toe. Toen een andere Japanse jongen met hen wilde praten op het busstation ging hij uitdagend voor hen staan en gebaarde de gladjanus dat de jongen ergens anders naar toe moest. Heel raar allemaal.

Maar goed, eenmaal in de bus waren we van hem af en was alles helemaal goed. Onderweg gegeten en gelukkig is het leven hier stukken goedkoper.
Cambodja is zichtbaar erg arm. De mensen zijn vriendelijk en spreken vaak beter engels dan in Thailand.

gister ochtend naar het beroemde Angkor tempel complex gegaan. Hier zijn we naar vier verschillende tempels geweest. Ongelooflijk. Ontzettend veel tempels. In slechte staat, maar dat heeft wel wat. Tempels waar bomen in groeien, scheuren, scheve plafonds, wel een dak, geen dak etc. UNESCO is bezig het te renoveren, soms zag je een "voor" (allemaal brokstukken begroeid met planten) en "na" (perfecte aan een sluitende tempel) foto. De verschillen hier in waren erg indrukwekkend. Jammer genoeg moesten we eerder weg, Kamiel had erg veel last van zijn voeten.

Ongeveer twee weken geleden heeft hij zijn teen gestoten op het strand aan een steen wat een klein wondje veroorzaakte. Een paar dagen erna weer, aan de andere voet. Klein kwaaltje, ontsmet, plijster erop en weer verder. Maar het geneest maar niet. Ondanks herhaalde verzorging zijn beide wondjes geinfecteerd geraakt en nog steeds niet verbeterd. Tijdens Angkor wat besloten dat het tijd was voor een dokter.

Bij een Chinese dokter werd de wond ontsmet en toen kwam het. Ik zou aan het infuus moeten. Ik zou injecties moeten krijgen. Ik zou antibiotica moeten slikken voor vier dagen lang. Dat vonden wij uiteraard belachelijk voor twee kleine wondjes die maar een klein beetje geinfecteerd zijn. We hadden besloten eerst de arts in Nederland te raadplegen over wat we konden doen. Moesten we 40 dollar, ja, VEERTIG DOLLAR betalen voor de verbandjes en de verzorging. Daar koop je hier een hele doos van. Zelfs de gezondheidszorg is hier corrupt als de neten. Ze willen niet helpen, ze willen geld verdienen. De arts in Nederland gebeld die Fucidin aanbevool en niet meer te wassen met het plaatselijke kraanwater dat uit de douche komt.

Na een dag dat gedaan te hebben is er al verbetering bij beide wondjes. We zijn vandaag de hele dag op pad geweest en geen last meer. Hopelijk wordt het nu beter.

Vandaag zijn we naar de "old market" gegaan in Siem Reap. Cambodja heeft veeeeeeeel leukere souvenirs dan Thailand. Het komt authentieker over (omdat dat ook gewoon echt het geval is) en het is veel goedkoper. Ook het onderhandelen met de mensen gaat hier veel gemakkelijker. Ik (Kamiel) merk persoonlijk dat ik hier met betere goede zin rond loop dan in Bangkok. Er is iets met de mensen wat ze vriendelijker en leuker in de omgang maakt dan in Thailand. Waarschijnlijk omdat ze minder touristen gewend zijn. In Thailand ben je de zoveelste zeurpiet die denkt dat hij wel een goedkoper prijsje kan krijgen. We hebben hier leuke dingetjes gekocht voor de mensen thuis. Wat we hebben gekocht blijft een verrassing :P

Daarna zijn we gaan eten, in een woord heerlijk. Ook het eten hier is (tot nu toe) beter!

We hebben besloten nog een dagje in Siem Reap te blijven, gewoon omdat het hier zo leuk is. Morgen naar het nationaal museum en weer naar de old market. Ook moeten we morgen ons busticket gaan kopen naar Sihanoukville, een plaatsje aan de kust. Daar gaan we weer lekker naar eilandjes toe. Daarna is het plan om naar Phnom Penh te gaan en vanuit daar naa Ho Chi Minh. Maar hoe dat allemaal verloopt weten we natuurlijk nog niet, en gelukkig maar :D Dat je niet weet wat je te wachten staat maakt deze reis zo leuk. Vaak pakken dingen beter uit dan we hadden verwacht. Laat die reacties maar komen :D

Veel groeten vanuit een bloedheet Cambodja van Kamiel en Coco!